Το μικρό θηλαστικό ήταν το μοναδικό γνωστό είδος της Καλιφόρνιας που είχε διαφύγει της ανθρώπινης καταγραφής.
Αφήνοντας στιγμιαία το γεύμα από σκουλήκια στη μέση, σήκωσε τη μακριά μουσούδα της, προσφέροντας εν αγνοία της ένα ιστορικό πρώτο πορτρέτο της στην Επιστήμη.
Ούτε μία μυγαλή του Όρους Λάιελ δεν είχε φωτογραφηθεί ζωντανή μέχρι σήμερα, καθιστώντας το μικρό θηλαστικό το μοναδικό γνωστό είδος της πολιτείας που είχε διαφύγει της ανθρώπινης καταγραφής, σύμφωνα με την Ακαδημία Επιστημών της Καλιφόρνιας.
Αυτό άλλαξε τον περασμένο Οκτώβριο όταν ο φωτογράφος άγριας ζωής Βισάλ Σουμπραμανιάν μαζί με δύο φοιτητές, τους Πρακρίτ Τζέιν και Χάρμπερ Φορμπς αποτόλμησαν μια διερευνητική εξόρμηση στα βουνά της ανατολικής Σιέρα Νεβάδα. Στάθηκαν πραγματικά τυχεροί όταν συνέλαβαν για πρώτη φορά έξι ζωντανές μυγαλές του όρους Λάιελ (Sorex lyelli), τις απαθανάτισαν και τις παρατήρησαν προτού τις αφήσουν ελεύθερες στη φύση τους.
Η αρχική ιδέα για την εξερεύνηση ήταν του Τζέιν, φοιτητή στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ, ο οποίος δήλωσε «σοκαρισμένος» όταν διαπίστωσε ότι κανείς δεν είχε ποτέ φωτογραφίσει ζωντανή μια μυγαλή του όρους Λάιελ.
Σε συνεργασία με το Μουσείο Ζωολογίας Σπονδυλωτών του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας, οι Τζέιν, Σουμπραμαγιάν και Φορμπς κατέστρωσαν ένα σχέδιο για την εξερεύνηση των ρεμάτων και των υγροβιότοπων που διατρέχουν το τοπίο με την αραιή χλωρίδα, κοντά στη μικρή κοινότητα Lee Vining – περίπου 500 χιλιόμετρα ανατολικά του Σαν Φρανσίσκο.
Οι μυγαλές έχουν τόσο υψηλό μεταβολικό ρυθμό που πεθαίνουν αν σταματήσουν να τρώνε για λίγες ώρες, πράγμα που σημαίνει ότι δεν επιβιώνουν για πολύ σε παγίδες.
Επειδή έχουν τόσο υψηλό μεταβολισμό, τρώνε σχεδόν διαρκώς. Μπορούν να καταναλώνουν το σωματικό τους βάρος ή και περισσότερο με έντομα κάθε μέρα.
Η ομάδα έστησε πάνω από 100 παγίδες, τις οποίες ξαγρυπνούσαν για να παρακολουθούν ασταμάτητα ανά τακτά διαστήματα επί τρεις ημέρες.
Και πράγματι, η αϋπνία τους απέδωσε καρπούς αφού «πιάσαμε την πρώτη μυγαλή μέσα στις πρώτες δύο ώρες» λέει ο Σουμπραμανιάν. Σύμφωνα με τον ίδιο, «το γεγονός πως πιάσαμε έξι και τόσο εύκολα, δείχνει πως δεν είναι ακατόρθωτο. Απλώς, πρόκειται για ένα γενικά υποτιμημένο είδος σε ένα υποτιμημένο οικοσύστημα, για τα οποία οι άνθρωποι δεν έχουν επενδύσει χρόνο».
Επίσης, κατέγραψαν τέσσερα διαφορετικά είδη μυγαλής στην περιοχή, μερικά από τα οποία έμοιαζαν τόσο πολύ με εκείνη του όρους Λάιελ, ώστε οι νεαροί φοιτητές κατέληξαν να επιβεβαιώσουν μέσω γενετικών ελέγχων πως πράγματι είχαν καταγράψει ένα μέλος από το μέχρι πρότινος αθέατο είδος.
Όπως εξηγεί ο Φορμπς στο CNN, έκοψαν έκοψαν ένα μικρό κομμάτι από την ουρά των μικρών θηλαστικών για γενετικό έλεγχο, κάτι που αποδείχτηκε μια μικρή πρόκληση.
«Δαγκώνουν και είναι δηλητηριώδεις. Έτσι έπρεπε να αυτοσχεδιάσουμε. Έπρεπε να τις ζυγίσουμε σε πλαστικές σακούλες – και παρότι ζυγίζουν μόλις λίγα γραμμάρια, μασάνε τις πλαστικές σακούλες. Ήταν λίγο μπελάς γενικά, αλλά άξιζε τον κόπο» παραδέχεται ο Φορμπς.
Καταγράφοντας ζωντανές τις μυγαλές, οι επιστήμονες μπορούν όχι μόνο να παρατηρήσουν τη συμπεριφορά και τις διατροφικές τους συνήθειες, αλλά και να συμβάλλουν στην προστασία του είδους μέσω ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού.
Οι μυγαλές του όρους Λάιελ απειλούνται εξαιρετικά από την κλιματική κρίση και, λόγω της υπερθέρμανσης, θα μπορούσαν να χάσουν έως και το 90% των ψυχρών, μεγάλου υψομέτρου οικοτόπων τους, εξηγούν οι επιστήμονες.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με μελέτες, το 50% έως 90% του ενδιαιτήματος της μυγαλής του όρους Λάιελ θα έχει εξαφανιστεί έως το 2080 – θέτοντας σε σοβαρό κίνδυνο το ίδιο το είδος, το οποίο αποτελεί θήραμα νυκτόβιων θηρευτών, όπως κουκουβάγιες, γεράκια, φίδια και νυφίτσες.
«Χωρίς αυτού του είδους την ευαισθητοποίηση του κοινού και την προβολή μέσω φωτογραφιών, το είδος θα μπορούσε απλώς να είχε εξαφανιστεί αθόρυβα και στο παρασκήνιο, χωρίς κανείς να έχει πάρει είδηση» καταλήγει ο Σουμπραμανιάν.
kathimerini.gr